پیامبر اکرم(ص) کامل ترین و اشرف آفریده های الهی است. بر اساس حرکت دوری که خداوند در آیه 156 سوره بقره بیان کرده و فرموده است: إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ؛ به راستی ما از آن خداییم و به سویی او باز می گردیم، این آمدن و بازگشت از مسیر حقیقت محمدی و ربوبیت رب العالمین آن حضرت(ص) است. از همین رو خداوند ضمن بیان آن که آن حضرت(ص) در جایگاه رفیع و بلندی «قاب قوسین او ادنی» قرار دارد(نجم،آیه9)، توضیح می دهد که مسیر بازگشت و نیز منتهای بازگشت آن حضرت(ص) و ربوبیت الهی مرتبط با آن حضرت (ص) است. از همین روست که می فرماید: إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى؛ در حقیقت، بازگشت به سوى پروردگار توست؛(علق، آیه 8) و در جایی دیگر می فرماید: وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنتَهَى؛ و این که پایان و بازگشت همگان به سوى پروردگار توست. (نجم، آیه 42)

پس اگر بر اساس این آیات منتهای سیر و حرکت و محل بازگشت و رجعت همگانی همان رب و پروردگار آن حضرت(ص) است؛ پس باید گفت که آغاز سیر نیز از همان جا بوده است که پایان سیر بر اساس آیه 156 سوره بقره نیز همان خواهد بود.

به سخن دیگر، آغاز و انجام هستی از حقیقت محمدی(ص) است و آن حقیقت همان صادر نخست و ظهور نخست الهی است که پایان امر نیز در مقام رجعت به همان جا منتهی خواهد شد. این گونه است که آن حضرت (ص) مظهر هوالاول و الاخر (حدید، آیه 3) خواهد بود.